بنی آدم اعضای یک پیکرند              که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار            دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی           نشاید که نامت نهند آدمی

                                                                           «سعدی»

زندگی کردن با جمع از خانواده تا یک اجتماع بزرگ به راستی هنر است و آدمیان برای رسیدن به این هنر در طول تاریخ مشقت‌های فراوانی را متحمل شده‌اند. ما انسان‌ها باید همچون یک هنرمند و با لطافت یاد بگیریم که چگونه در متن یک اجتماع به‌طور مسالمت‌آمیز و با احترام به حقوق دیگران به حیات خویش ادامه دهیم. امروزه در متن زندگی شهری، که اجتماعی است از انسان‌ها با باورها، زبان‌ها، و حتی نژادهای متنوع، احترام به حقوق دیگران و پذیرفتن تفاوت تبدیل لازمه زندگی شده و بدون آن، اجتماع به ورطه نابودی و کین‌خواهی سقوط خواهد کرد. صلح‌خواهی در حین پذیرش تفاوت‌ها نشانه انسان متمدن است و ما به‌طور منظم از طریق آموزش در خانواده و مدارس باید یاد بگیریم که صلح و همزیستی را تبدیل به رُکن زندگی‌مان کنیم. آینده بهتر این کره خاکی، کشورمان، و فرزندان‌مان مشروط به یادگیری این اصل مهم است.